Քո ոչ մի խոսքին ես չեմ հավատում,
Բայց հոգնել եմ ես, խոսիր, գնչուհի:
Քեզ պարզած ափից հեքիաթներ հյուսիր
Ու օրոր ասա հոգնած մտքերիս:
Իմ հեքիաթները չծնված մեռան,
Կարմիր խնձորները չընկան երկնքից,
Իմ հորինածին էլ չեմ հավատում,
Դու օրոր ասա, օրոր, գնչուհի:
Քո ոչ մի խոսքին ես չեմ հավատում,
Բայց խոսիր, խոսիր, խոսիր, գնչուհի…
Ինչքան էլ մենք չընդունենք ուրիշի դավաճանությունը չենք փախնի իրական ատելությունից: Բանաստեղծությունում հերոսն գիտեր, որ իր սիրելին նույն սերը չեր զգում նրա հանդեպ և ստում էր, բայց նա չեր ուզում բաց թոխնել նրան, որովհետև սիրում էր: Այդ հեքիաթները, որոնց նա սպասում էր չվերջացան լավ ավարտով: Նա հոգնել էր այդ ստից, բայց մեկ է սիրում էր գնչուհուն:
Աթոյան Անիի բլոգ 